 |
|
|
|
HOE NU VERDER?
|
Na twaalf jaar ben ik gestopt als raadslid in Den Haag. Langs deze weg wil ik iedereen bedanken voor de uiterst plezierige samenwerking en de attente briefjes, mailtjes, kaarten en toespraakjes die ik de afgelopen weken mocht ontvangen.
Regelmatig spreek ik mensen die mij vragen of ik het raadswerk ben gaan missen. Natuurlijk is dat zo, want twaalf jaar contacten met de stad en je tegen van alles te mogen aan bemoeien is een 'way of life' geworden. De vele lange vergaderingen op onregelmatige tijden mis ik niet en ook de grote hoeveelheid raadsstukken ook niet. De brievenbus blijft leeg op de dinsdag- en vrijdagavond en daarvoor in de plaats heb ik een grote stapel boeken, die ik kreeg als afscheidscadeau. Mijn jonge gezin en het nieuwe (oude) huis vragen al mijn aandacht en ik kom zelfs tijd te kort. Wat dat betreft had het niet beter kunnen uitkomen, dat ik zoveel avonden en weekende gewoon thuis ben. Kortom het gaat goed met mij en dank voor de oprechte belangstelling van de vragenstellers.
Over belangstelling gesproken. Mijn site en weblog heb ik even stilgelegd en bezin mij op een vervolg in een andere vorm. Dagelijks bezoeken nog steeds 250 tot 300 personen mijn site met gemiddeld 4000 hits en eigenlijk had ik gedacht dat dit wel zou afnemen. Ik ben tenslotte geen publiek figuur meer en wie zit dan te wachten op mijn privebeslommeringen of mijn mening. Tevergeefs kijken zij of ik mijn site heb aangepast of toch een weblog heb geschreven, vermoed ik.
Toch wil ik deze bezoekers even vragen te wachten, totdat ik echt ben 'afgekickt' van het raadswerk en goed heb kunnen nadenken over een mogelijke andere formule van mijn site en weblog. Als ik er weer iets mee ga doen, dan moet het , gelet op de tijdsbesteding, zinvol zijn en lezenswaardig voor derden.
|
|
Woensdag 15 maart 2006
Albert op: 16-03-2006 |
|
De honden blaffen en de karavaan trekt verder….(Arabisch gezegde)
Afscheid nemen is nooit mijn sterkste kant geweest. Gisteren heb ik afscheid genomen van 12 jaar gemeenteraad en dat viel niet mee. Ondanks dat ik al twee jaar geleden aan had gegeven te zullen stoppen, is afscheid nemen van iets waar je met zoveel overgave mee bezig geweest niet eenvoudig. Ik heb mijn werk gedaan en het liefst zou ik de deur zachtjes achter mij dicht trekken. Maar zo gaat het niet met een publieke functie. De burgemeester hield een bijzonder aardige toespraak en eindigde met het opspelden van een koninklijke onderscheiding. En daar stond ik dan onwennig en verlegen te zijn met een ridderorde op het revers.
Lieke en de kinderen waren er bij. Annelotte stal de show bij de publieke tribune en Jurjen pendelde heen en weer tussen de tribune en mijn zitplaats. Hield mij aan mijn broekspijpen vast toen ik aan het katheder mijn dankwoorden mocht uitspreken. Het was mooi om raadslid te zijn geweest en hoewel ik het niet hoop, ik zal het missen.
Ik heb een steen in de rivier verlegd en wellicht stroomt hij nu iets anders. De karavaan van de gemeenteraad trekt nu verder, maar nu zonder mij.
|
3 reacties/commentaar |
|
 |
|
|
| |
|
Filmpje
|
|
Op een onbewaakt moment heeft iemand het volgende filmpje gemaakt tijdens een raadsvergadering. |
|
Verbinding met SQL-server niet gelukt! |
